Osada Mislimich leżała wówczas na Stradomiu i na wschodnich stokach Plebańskiej Góry. Do niej też zapewne odnosiła się pierwsza wzmianka z 1301 r. wymieniająca bezpośrednio Myślenice, a mianowicie Marcina z Myślenic, jako świadka. Zatem Myślenice były wówczas jeszcze własnością prywatną. Istniał w nich prawdopodobnie drewniany kościół parafialny pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny, chociaż po raz pierwszy wspomniany został w latach 1325-1327 w spisach świętopietrza. Być może osada ta pełniła rolę miejsca targowego w pobliżu opisanego szlaku węgierskiego oraz szlaku, prowadzącego do Lanckorony wzdłuż Doliny Bysinki.

W 1342 r. oprócz osady na Stradomiu po obu stronach Bysinki istniały jeszcze dwie wsie Mislinicze, które wchodziły w skład dóbr kasztelanii krakowskiej. Zatem w nieznany nam bliżej sposób, wciągu poprzednich 40 lat Myślenice stały się własnością królewską. W tym roku Kazimierz Wielki sprzedał z dawna istniejące sołectwo w Myślenicach dwom Hynkom w Wieliczki: bachmistrzowi - synowi Wilhelma i mieszczaninowi - synowi Paula (Pawłą), w celu lokowania miasta na prawie niemieckim (magdeburskim), a także zezwolił im na zakładanie nowych wsi aż do samej granicy węgierskiej. Równocześnie kasztelan krakowski Spytek z Melsztyna wydał akt fundacji nowego kościoła parafialnego w Myślenicach, a Kazimierz Wielki nadał mu uposażenie (jeden łan ziemi). Ponieważ w 1354 r. w dokumentach używano się już tytułu wójta, z tego wyniki, że Hynkowie wywiązali się z powierzonego im zadania i miasto założyli, ale dokładna data lokalizacjo nie jest znana. Nastąpiła ona na miejscu dogodniej od Stradomia położonego obecnie bloku przyrynkowego i tam też wkrótce stanął nowy, murowany kościół parafialny, który przyjął wezwanie i funkcję parafialnego, starego kościoła na Stradomiu.

Miasto otrzymało typowy dla lokalizacji z okresy Kazimierza Wielkiego układ lokacyjny. Obszar miasta został wydzielony w części obu wsi Mislinicze, które z czasem przyjęły nazwę Górnej i Dolnej Wsi. Uposażenie wójtostwa obejmowało zach. część Dolnej Wsi i przyległą do niej część terenów nowego miasta, łącznie ze Stradomiem. W 1356 r. wójt myślenicki otrzymał prawo zasiadania w sądzie najwyższym niemieckiego zamku w Krakowie.

Po podziale w 1364 r. wójtostwa myślenickiego, jego dziedzicami zostali synowie Hynki, Hanko i Mikołaj. Po śmierci około 1405 r. Mikołaja, jego część wójtostwa przeszła na kilkadziesiąt lat w obce ręce. Natomiast Hanko jako wójt i bachmistrz wielicki, już w 1355 r. uzyskał od króla szlachectwo oraz herb Trzy Trąby i został dziecicem pobliskiego Zakliczyna. W ten sposób stał się protoplastą bardzo później rozgałęzionego i zasłużonego dla Polski rodu Jordanów z Zakliczyna.